Śladem psich łap czyli wyjątkowe życie Ga: września 2011

Witam. Dłuuuugo nie pisałam notki ale miałam ku temu powody. Jednym z nich jest fakt, że nie mam o czym pisac.Ostatnio czytając post o Lilu, natknełam się na nasz problem czyli: ,,ZA DUŻO WYMAGAM OD PSA". Czego ja oczekuje?! To nie border, ozik,owczarek niemiecki,golden lub Bóg wie co jeszcze inne. To GACEK.... Ma własne możliwości i własny zakres możliwości.Nie moge od niego oczekiwac cudów. Jest moim kochanym kundelkiem, z nieustannym uśmiechem na pysku,ignorowaniem mnie, udawaniem niewinnego i ciągle proszocęgo o coś.

Ja jestem dumna z mojego psa.Jest moim pierwszym psem z którym COŚ tam treneuje, dzieki niemu zbliżyłam się do psich sportów.Jestem mu wdzięczna za cierpliwośc względem mnie.Poznamy wkrótce razem tajniki agi i póki co chce na tym się skupic.Zero frisbee,obi i wiele innych. Odpoczynek, troche looozu.Spacery teraz to nie ciągłe lekcje a po prostu spacery. Zwykłe pływanie,bieganie,wąchanie e.t.c Jest o wiele przyjemniej, Ga nie czuje juz tej presji jaką ja wywierałam na niego ciągle czegoś oczekując. Już i ta umiemy wiele (biorąc pod uwage moje lenistwo i nauke porządną po 6 miesiącu życia).Pies to przede wszystkim przyjaciel a nie maszynka do wykonywania komend, łapania dekli czy biegania po torze...

Kiedyś to właśnie chciałam osiągnąc.Ciesze się, że jednak zmieniłam ,,taktyke". Ma to byc wspólna zabawa.
Zero denerwowania się.

Czy to coś zmieniło? Owszem i to dużo.Ze zmianą ,,taktyki" zmienił się Gacek i ja.Życie teraz jest łatwiejsze i wygodniejsze.